Wednesday, July 02, 2008

λεπτές ευαισθησίες

Το πρωινό κατέβαινα να μπω στον υπόγειο χώρο στάθμευσης της δουλειάς μου και έγινε το εξής περιστατικό
κόρναρα σ' ένα μικρό (λίγων ημερών γατάκι) να μετακινηθεί, αλλά δεν αντιδρούσε.. Κατέβηκα από το αμάξι και το έσπρωξα λίγο και έβγαλε ένα τελευταίο επιθανάτιο υπόηχο νιαούρισμα, μεταξύ κραυγής και κλάματος. Κατάλαβα αμέσως ότι το γατάκι κάποιος απρόσεκτος το είχε πατήσει προηγουμένος με το αμάξι του, επειδή είχε και αίμα κοντά στο λαιμό του.
Η μάνα του ήταν κοντά, και της έκανα παρατήρηση, χωρίς βέβαια να νιώθω και καλά, της είπα: ''Τι μάνα είσαι εσύ, γιατί δεν πρόσεχες το μωρό σου'';
Πρέπει να είναι πολύ καταβεβλημένη. Χρειάστηκε να φύγω απ' το γραφείο μου κατά τις εννέα και τριάντα, και όταν επέστρεψα πίσω στις 11:00, βρήκα την μάνα ακόμη εκεί να κοιτάζει τον κόσμο που μπαινοβγαίνει με απορία, και κάποτε κοιτά χάμω το ακίνητο σώμα του γάτι.
Σε κάποιες φάσεις νομίζω περιμένει το μωρό της να ξανασηκωθεί να παίξουν, και σε κάποιες άλλες φάσεις βιώνει την φρικτή συνειδητοποίηση, ότι δεν θα ξανασηκωθεί το μωρό της.
Την ακούω με τ' αυτιά της ψυχής μου να μοιρολογεί το παιδί της, να του φωνάζει και να του νιαουρίζει, να το σπρώχνει με την μουσούδα της να σηκωθεί να ξανα-παίξουν. Νιάου, σήκω να βρούμε φαγητό, νιάου, σήκω να πάμε έξω απ' αυτό το καταγώγιο να δούμε το φως του ήλιου, νιάου, σήκω να βρούμε άλλα γατάκια να παίξουμε..
Τώρα δεν νομίζω να έχει απορίες, κατά πόσο πήγε στον γατίσιο παράδεισο.. Αυτά είναι ανθρώπινα..
Παρόλο που λένε ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή, βλέπω αυτή την γάτα που περιμένει το παιδί της να κάνει μια κίνηση, ή ένα σπασμό και χλευάζω τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στο μετά
Αρνούνται επίμονα να πιστέψουν ότι έχει και μετά το τέλος της ύλης κάτι. Σεβαστό και κατανοητό, αφού οι πλείστοι από μας την ύλη συσσορεύουν, την ύλη μνημονεύουν, την ύλη προσκηνούν...
Τέλοσπάντων..
Καλό ταξίδι γάτι μου
καλό ταξίδι σπλάχνο μου
που έφυγες νωρίς
από ένα σιδερένιο τέρας
δεν προλάβαμε να φάμε τις σαύρες μας
δεν πρόλαβες ν' αναίβεις την κερασιά του Κυρ Γιάννη
Αιωνία σου η Μνήμη γάτη............

2 Comments:

Blogger seisaxtheia said...

Ωδή σε ένα γατί,.... θλιβερή , σαδιστική, normalιστική, ταξική και στο πανω πάνω πολύ γατική..
Την διάβασα τυχαία και (μα την απιστια μ)νιαουρισα....Κατάρα...
Πάλι αρχιζω να ξεφευγω....Νεφελοβατώ....
Και για να μην νομιζεις πως θα μενεις ατιμώρητος μετα απο αυτο σ στελνω τους στιχους Ενός...λαβέ
To see a world in a grain of sand
And a heaven in wild flower
hold infinity in the palm of your hand
and eternity in an hour...

Erleichda.....

12:12 PM  
Blogger Thoth said...

afto ine khalil gibran?
nai na sai kala, pou taxeidepses...
kapote etsi xefeugw k gw k 'vlepw' alles ikones apo tous ipoloipous..
yiati ohi?
ode ston gati...
.................................

2:28 PM  

Post a Comment

<< Home