Κυριακή
μέρα παθητική
γένους θηλυκού
μόνος
στο σπίτι μου
ακούω μουσική
ταξιδεύω
μέσα στις μνήμες μου
ένα εγκεφαλικό rave party χωρίς ουσίες, όμως εξίσου ενδιαφέρον
πήγα σε μια μνήμη που είχα χρόνια κλειδωμένη
σε μια άλλη κυριακή που έκαψα ένα φύλλο δάφνης για να βρω ποιος είμαι
και ανακάλυψα το ρήμα απέχω
από ποιον ;
από μένα;
ή απ' τους άλλους
απ' τον κόσμο
ή απ' τον κόσμο μου;
και σήμερα δηλώνω ότι πάλι απέχω
απ' όσα δεν είμαι εγώ!
όμως δεν χρειάζεται να έχει άρνηση μια δήλωση τόσο σημαντική που απαντά
στην ερώτηση του ποιος είμαι
σήμερα συμμετέχω
συμμετέχω σ' όλα που είμαι εγώ
σε μια έντονη προσπάθεια που έχει ενέργειες τύπου 'δράση' και 'αδράνεια-μη δράση' που αποσκοπούν στην εξέλιξη μου
στην δημιουργεία ενός ολογράμματος που είναι γεμάτο
συναίσθημα, λογική, και δεν έχει καθόλου το "emotional range of a tea-spoon", αντίθετα μάλιστα έχει το emotional range of an ocean..
εκείνη τη μέρα που έκαψα το φύλλο δάφνης ήταν κυριακή, είμουν μόνος και το έκανα σαν μια πράξη απελπισίας προσπαθώντας να καταλάβω την επιλογή να κλειστώ σ' ένα κήπο μακριά από φασαρία και συζητήσεις. Μακριά από τα φώτα της πόλης, κλεισμένος στο upper levels of my mind και απολαμβάνοντας την αγαπημένη μου ώρα, που αυτή είναι από το απόγευμα μέχρι να σκοτεινιάσει, το τρίτο τέταρτο των τεσσάρων εποχών που κρύβει η μέρα, την ενηλικίωση αν μεταφέραμε αναλογικά τα μέρη μιας μέρας, στις φάσεις της ζωής κάποιου ανθρώπου.
Και η ενιλικίωση δεν με αφήνει καθόλου αδιάφορο, αφού σήμερα έχω την δυνατότητα και ικανότητα να επιλέγω τη ζωή μου
Να κάνω την συνειδητή επιλογή πόσο να συμμετέχω και πόσο να μην συμμετέχω, τι να αποφασίσω να βάλω μέσα στην αρένα της συμμετοχής και τι να αποφασίσω να κρατήσω για μένα, σε ποιο σημείο θα γίνει η επαφή και σε ποιο επίπεδο
Και ναι να πάρω (εκτός από το να δώσω) και γω πράγματα από την ανθρώπινη επαφή, να φύγω αλλαγμένος από την αρένα της συμμετοχής ώντας ποιος συνειδητοποιημένος κάθε φορά, ότι κέρδισα, αν όχι την 'υπέρτατη γνώση' κέρδισα ακόμη μιαν εμπειρία
Είναι οι εμπειρίες μου που φεύγουν από το γραμμικό σύνδρομο του παρελθόντος παρόντος μέλλοντος, είναι από αυτές τις εμπειρίες που ξαναέρχονται στο τώρα, ή αποστασιοποιούνται από το χρόνο και γίνονται σημεία, τα οποία σχηματίζουν το πορτραίτο της προσωπικότητας μου..
Τώρα ο λόγος φεύγει απ' το εγώ.. μπαίνει στον κύκλο της συμμετοχής! Σε ποιό σημείο θέλω να τραβίξω την γραμμή/ες, πόσα θέλω να χάσω, να ρισκάρω, να δώσω, να πάρω, να δανείσω, να δωρίσω;
Οι προσκυνητές του Θείου που ταξιδεύουν μαζί μου στο άχρονο και άτοπο ας είναι ευλογημένοι..
Και αναφέρομαι στους φίλους μου, που με βλέπουν σχετικά να διανύω μια δύσκολη περίοδο, ζητώ να προσεύχεσται στην γλώσσα σας, ώστε να μην χάνω το πάθος και τον δρόμο μου..
Εγώ σας δίνω ενέργεια να εκπληρώσεται και σεις τα δικά σας όνειρα..
Δεν νομίζω ποτέ να ήμουν εντελώς μόνος σ' αυτό το ταξίδι..
Αλλά επιλέγω κάποιες φορές να σας κρατώ μακρυά, για να έρχομαι ποιο κοντά σε μένα και να με βρίσκω, ώστε να έχεται όταν σας ξαναβρώ, τον πραγματικό μου εαυτό, όχι τον κάλπικο...
Χαρούμενες Κυριακές.....................