επιτέλους ήρθε
με μια ψύχρα ένα μελτέμι γλυκό παγωμένο από τάφο βγαλμένο
με πάτησε εκεί που πονούσα..στον εγωισμό! και με μείωσα και με μειώνω ακόμα με πόνους
πιο πολύ στην ψυχή

ήρθε και όλα μώβισαν σαν μέρα πένθους και θανατικού μεγάλου
γιατί οι καμπάνες μέσα μου κτύπησαν..το εγώ μου πέθανε
έκαψα λιβάνια να πάρω τη ρεβανς αλλά εις μάτην

από τώρα και στο εξής δεν υπάρχω
η ιδέα μου με συντηρεί και..
δυο υπέροχη νάρκισσοι στο παραπέτασμα του σκοτεινού μου τάφου