νομίζω δεν ''ξυπνώ'' με περισσότερα παραμύθια
το τέλος φτάνει και μέσα μου και έξω μου
ασφυκτιώ ακόμη μια φορά, το μυαλό μου η καρδιά μου όλα πάνε να σπάσουν από αγωνία
είναι ψυχοφθόρο γιατί τα ψυχοτροπικά χάλασαν από καιρό κι' αναγκαστήκαμε να πίνουμε αλκοολούχες λεμονάδες, με μια φετίτσα λεμόνι, πιο πολύ στην καρδιά
γράφουμε με πικρία τόση γιατί μας τέλειωσαν τα δευτερόλεπτα έτσι που λυπημένα φεύγει ο χρόνος μας γερνά με έτη φωτός πιο πολύ στην ... σκέψη!

αν συνεχίσουμε έτσι θα πεθάνουμε σε μια ώρα
θαμένοι μέσα σε πουά μωβ υφάσματα να κοιτάμε το κενό και να χαιρόμαστε
που έτσι με λεμαργία ζήσαμε στην χώρα των κατατονικών θερμοκηπίων που μεγαλώνουν τα νεαρά σημερινά βλαστάρια, που μας βάζουν να ακούμε όλοι τρανς και να χτυπιώμαστε στους ρυθμούς της... θεάς
ουφ
αναστατώθηκα
φτάνει
ΔΕΝ ΜΑΣΩ ΑΛΛΟ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ! θελω να ζήσω
θέλω να
ζήσω