Without

Χωρίς λεφτά
Χωρίς Φαγητό
Χωρίς Τσιγάρο
Χωρίς Μαλιά
Χωρίς Νύχια
Χωρίς Τύχη
Χωρίς Τόκο
Χωρίς Δουλειά
Χωρίς Μέλλον
Χωρίς Χώρα
Χωρίς Ταυτότητα
Χωρίς Χωρίς
Χωρίς

Δες το κι' αλλιώς
δεν μπορεί να το βλέπεις μόνο έτσι
Και όταν το δεις κι' αλλιώς μπορεί να βρεις άλλο νόημα
το οποίο έψαχνες από καιρό
Κουρασμένε ταξιδιώτη
Συστείνω Λίθιο,
το οποίο να σε κάνει να ξεχάσεις αυτό που είσουν
να ελευθερωθείς απ' την συνήθεια
και να το δεις αλλιώς
να είσαι σήμερα ένα καινούριο εγώ
ίσως πιο έρμαιο στα έμφυτα και τα ορμέμφυτα του
Εξαϋλομένο πλέον
να ψάχνει άλλην αλήθεια
Να κρατά το περίγραμμα
και να κινηθεί σε καινούρια ουσία
μετουσιωμένη
δεν λέω άλλα
ψάξε το μόνος σου πλέον
σε εμπιστεύομαι ότι θα βρεις το δρόμο σου
Γιατί όπως μου είπε ο Σοφός "Ι"
Η ψυχή ψάχνει συνέχεια τον ανώτερο εαυτό για να ενωθούν ώστε να τελευτεί ο ιερός γάμος
όμως ... Και Ο Ανώτερος εαυτός ψάχνει συνέχεια την ψυχή να την βρει να ενωθούν
Είναι πολύ κοντά στα μάτια σου,
απλά πρέπει να βρεις τη σωστή ορθική γωνία

Είναι Κυριακή

και τράβηξα την κάρτα του "Ερημίτη" στα ταρό

Μου δείχνει τον δρόμο να επικοινωνήσω με τα βαθύτερα στρώματα του εγώ
να προχωρήσω με δισταγμό στην συνείδηση, να την ρωτήσω τα εξής:

Είσαι ευτυχισμένη ψυχή μου
Σε απόλυτο σύνδεσμο με τα θέλω σου, τις επιτυχίες σου, τους πόθους σου;
Να ζητάς μου φωνάζει
να ζητάς χωρίς ντροπή, από χρυσάφι, μέχρι αγάπη, από επιτυχία μέχρι φιλία πραγματική

Και στάθηκα μικρός μπροστά στο θαύμα της φύσης
στάθηκα μικρός μπροστά στην ανυπάκουη φύση του ανθρώπου να κάνει αυτό που θέλει

Πιο πολύ θέλω εσωτερική γαλήνη
Δεν μου αρέσει η αγωνία,
Δεν μου αρέσει αυτή η εσωτερική φασαρία, δισταγμών, αμφιβολιών και χάους

Σήμερα είναι,
είναι Κυριακή και είμαι εγώ
Που αγκαλιάζει με κάποιον μυστικό τρόπο το "εσύ"
και γινόμαστε "εμείς"
μάλλον, εμείς, χωρίς εισαγωγικά

Μπορείς να με ακολουθήσεις με τη λυχνεία των πεποιθήσεων μου στη δείνη του δικού μου προσωπικού παραδείσου;
Εδώ είναι στ' αλήθεια
Αιρετικά δηλώνω, ότι ούτε στο πριν ούτε στο μετά κρύβεται η ευτυχία μας,
κρύβεται στο τώρα, και την επιλέγουμε
Εδώ ζωγραφίζουμε συνέχεια τον παράδεισο και την κόλαση μας
Και αφουγκράζομαι τα χίλια, μύρια, κύμματα των εμπειριών μου
Αλλά δεν αφήνω τη ζωή να κάνει τις εμπειρίες μου,
αφήνω τις εμπειρίες μου να κάνουν εμένα
Και τις λυπημένες τις προσκυνώ, γιατί μου συνειδητοποιούν το φθαρτό αυτής της διάστασης, και την θνητή μου φύση, που βρίσκομαι μια σε χαρά και μια σε κατήφεια
Αλλά
πιστεύω
Δεν μπορεί κανένα ιδεολογικό σχολείο να μου κλέψει την πίστη
Είναι κτήμα μου
Καταγεγραμμένη στο αρχείο της καρδιάς μου

Κλείστε την Κυριακή σας με μια λίστα ευχών
Αφήστε τον ανώτερο σας εαυτό να ονειρευτεί και να υλοποιήσει......

Με αγάπη
Γ.Π.

Και άρχισε να σκέφτεται ότι μπορεί ο έφηβος μέσα του δεν τον καλύπτει
ήθελε να μεγαλώσει
να γευτεί όλες τις 'απαγορευμένες' για την ηλικία του χαρές
ένα χάδι γυναίκας, ένα χάδι άνδρα, ίσως και ένα χάδι από τον άνεμο
να δοκιμάσει το πρώτο του τσιγάρο
να δοκιμάσει την πρώτη του αυτο-ικανοποίηση
να δει την πρώτη του 'πρόστυχη' ταινία
να έχει την πρώτη αποτυχία στο διαγώνισμα
την πρώτη επιτυχία
να πάρει τον πρώτο του μισθό
να οδηγήσει το πρώτο του αμάξι
να κάνει το πρώτο του ταξίδι
να πάει στο πρώτο του πάρτυ
να κόψει για πρώτη φορά το δάκτυλο του
να χάσει για πρώτη φορά τον έλεγχο των σκέψεων του
να διαλογισθεί για πρώτη φορά
να τραγουδήσει
να παίξει μπιλιάρδο
να ανάψει φωτιά
να ανεβεί πάνω σ' ένα δένδρο
να εκφωνήσει ένα λόγο
να εκλεχθεί πρόεδρος στο σώμα των προσκόπων
να αφηγηθεί μιαν ιστορία
και ένα δάκρυ κύλησε αφηρημένα πάνω στο μάγουλο του
μόλις θυμήθηκε ότι δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο

Μια τρυπα στην άμαξα

Έβγαλε μια τρύπα στην άμαξα ο Γαρύφαλος και έβλεπε ταυτόχρονα τους δύο κόσμους
έβλεπε μια τον συγγραφέα και μια το μυθιστόρημα του
Μπορούσε να αντέξει να βλέπει το χέρι που του έδινε ζωή και τη ζωή του ταυτόχρονα; Ήταν σαμπώς και έβλεπε τον "Θεό" να σχεδιάζει το πεπρωμένο του
Και ήθελε να του φωνάξει τι να ακολουθήσει αλλά δεν μπορούσε να κάνει αυτή την εικαστική παρέμβαση, όπως θα έλεγαν στις μέρες μας..
Απλά παρέμενε έτσι μετέωρος και ξεκρέμαστος όπως θα ήταν ο Οδυσσέας μεταξύ του Άδη και της Ζωής αλλά χρησιμοποίησε σαν μια μικρή αρτηρία αυτή την κατάσταση για να οδηγηθεί κάπου που μόνο αυτός ήξερε
Κατανοούσε σιγά σιγά τις σχέσεις εξουσίας (εξουσιαστή εξουσιαζόμενου) που είχε στη ζωή τη, τον Πατέρα του, τον Υπεργήινο πατέρα του, Τους δασκάλους τους, Τους πληθυντικούς ευγενείας, την φτώχεια που μπορεί να αποκτήσει η ψυχή όταν δεν της μείνει τίποτε άλλο παρά μόνο η δύναμη να εξουσιάζει και άλλοι να εξουσιάζονται
Do u like power games?
Ακούστηκε να τον ρωτάει ξαναμμένος ο συγγραφέας;
It's none of your business
Γιατί όλες μας οι συζητήσεις μικρέ Τριαντάφυλλε πρέπει να ξεκινούν ανάποδα;
Και με λες μικρό για να μικράνεις τη δύναμη ή την ικανότητα μου;
Είναι χαϊδευτικό
Στα μούτρα σου
Στα μούτρα μου
Μου άρεσε όταν ήμουν πιο μικρός να υποτάσσομαι στα θελήματα των γονέων μου
Τώρα;
Ε...(Λέει γελώντας), τώρα είμαι έφηβος
και φόρεσες αυτή τη στολή με πάρα πολλή στόμφο και υπερηφάνεια
εσύ που έχεις μια λανθάνουσα στάση ψυχοθεραπευτή νομίζεις ότι δεν κορακεύεσαι του λόγου σου;
είμαι πιο μεγάλος σου!
είσαι μεγάλος και έχεις πάντα δίκαιο
Είμαι μικρός και έχω πάντα άδικο
Μα στα τσακίδια παλιόπαιδο, εδώ δεν ήρθαμε για να σώσουμε τον Βιλχελμ Ράιχ
και τότε ας σώσουμε τις ιδέες σου
γιατί από τότε που αποφάσισες να γράψεις υποφέρω εγώ
είμαι αντι-ήρωας
δεν είμαι καν αντι-ήρωας
είμαι χωρίς να είμαι
είμαι μια ιδέα που σου καρφώθηκε στο νου
δεν θα πουλήσει καν το βιβλίο σου
δεν πουλώ
δεν θα σε εκδώσω τότε, θα σε αφήσω να πεθάνεις στο σκοτάδι
είσαι δολοφόνος!
είμαι!
Θα βγω από τις σελίδες να σε μαχαιρώσω, απαίσιε συγγραφέα
αν ησυχάσεις θα σε αποδεσμεύσω από τα υπαρξιακά σου
θα σε βάλω στο επόμενο κεφάλαιο να κάνεις διακοπές στην Κορσική
Κορσική στα μούτρα σου
χεχεχεχε
αυτή ναι είναι η τιμωρία σου
θα έρθεις στο σήμερα και θα παίξεις στην Κόρσικα
όπα!
avandi korsika
hehehehehehehehe

η άμαξα

έψαχνε τη φωνή του
έψαχνε την πραγματική φωνή του να επικαλείται τις λέξεις δύναμης για να ανοίγουν οι πύλες του
δεν μπορούσε όποιος κι' όποιος να ανοίξει την πύλη του
έπρεπε να μετρά από το ένα μέχρι το δέκα (αντίστροφα από το δέκα μέχρι το ένα)
και να φτάνει στο μηδέν
για να μπορεί να δει καθαρά ποια θα ήταν η επόμενη λέξη
ΘΥΜΟΣ
ο τόνος στην λύγουσα
γιατί θυμώνεις;
επειδή θέλετε να είμαι κάποιος άλλος
ο λόγος που θα ήθελα να κάνω διαφορετικό τον ήρωα μου είναι για να μην μου μοιάζει (εγώ είμαι ο ίδιος με τους άλλους-δειλός, ακολουθώ την περπατημένη)
ο ήρωας μόλις είχε τελειώσει τον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο
και
ήθελε τώρα να τον ακολουθήσει
διάβασε για τον συγγραφέα που περίγραφε το κλείσιμο της αιωνιότητας σε ένα κόκκο άμμου
ήθελε αυτός να το ζήσει
λες οι συγγραφείς να ζωντάνευαν αυτά που φοβόντουσαν να ζήσουν;
μια εμμονή που τους λύτρωνε, και σκλάβωνε εμάς στις εμμονές τους;
δεν θέλω να αγχώνεστε μπαμπα και μαμμά που είμαι διαφορετικός
δεν αγχωνόμαστε
απλά θέλουμε να έχεις κάποια κοινά με τους γύρω σου
σαν
να πηγαίνεις στα μαθήματα σου
να είσαι παρών σε κοινωνικές συναθροίσεις
έχεις την επιλογή να κάνεις 'σκιπ' μερικές
και αν ήθελα να κλειστώ σ' ένα εγωκεντρικό κόσμο της φοβίας
θα σε στέλναμε σε ειδικό
όχι εγώ θα του έπερνα αποκλειστική, μάλλον η έλλειψη ... θα φταίει
ποια έλλειψη
εξαλλη η μάνα
ξέρεις για ποιο πράγμα μιλώ
εγώ έχω αποκλειστικό (γέλια)
να πάρεις (πιο πολλά γέλια)
και άρχισε πάλι να τακτοποιεί υπερβολικά και αδιαφιλονίκητα τα πράγματα στην τσάντα του
το αποφάσισε να πάρει πιο μακρυά την βαλίτσα
ήθελε να βρει την φωνή του απόψε
να ενεργοποιήσει μιαν άλλη πύλη
ΘΥΜΟΣ
ο τόνος στη λύγουσα
κι' όμως είδε κάτι καινούριο στην οθόνη
είδε μια άμαξα
φώναξε *****
και ξάφνου άνοιξε η πύλη και μπήκε μέσα
τον πήρε στο 1970
καθόταν δίπλα από ένα 'περίεργο' με μυτερό κόψιμο στο μαύρο του σακκάκι
και τον είδε να γράφει για ένα νέο
ποιος είσαι;
εσύ;
μπορείς να με λες Τζέικ
γιατί μπορώ;
γιατί έχω κι' άλλα ονόματα
εσύ;
μπορείς να με λες γαρύφαλλο
γιατί μπορώ;
γιατί έχω κι' άλλα ονόματα
γιατί διάλεξες απόψε να μπεις στην άμαξα μου Τζέικ;
Θέλω να βρω τη φωνή μου
φώναξε τότε
Απελευθερώνομαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
φώναξε πιο δυνατά Τζέικ
Απελευθερώνομαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
φώναξε πιο δυνατά Τζέικ
Απελευθερώνομαι τώωωωωωωωωωωωωραααααααααααααααα
και όπως ξεστόμισε το τελικό α του ρααααααααααααααααα
βρήκε των φωνή του
μπορείς να φύγεις αγόρι μου από την άμαξα σου
πήγαινε να βρεις τον κόκκο του άμμου σου
ευχαριστώ Γαρύφαλλε
Ευχαριστώ
και μόλις τέλειωσε η δεύτερη πράξη

Αν ξαφνικά συνειδητοποίσατε

Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι κόλλισα λίγα χρόνια πίσω...
Φαντάστηκα ότι είμαι στην εποχή των λουλουδιών και είμαι out of fashion, out of time, out of space.
Ήταν σαμπώς και έκανα ένα από αυτά τα ψυχοτρόπα ναρκωτικά που παραμορφώνουν το χρόνο και ήμουν στη δική μου εποχή και χρονολογία
1970
Βγαίνω από την άμαξά μου
τινάζω το σακάκκι μου με το τολμηρό για την εποχή μου μυτερό μαύρο κόψιμο
και περπατώ σταθερά προς την πόλη. Αρχίζω τις επαναστάσεις μου γράφοντας ιστορίες
Ο τελευταίος μου πρωταγωνιστής είναι ένας έφηβος που συνειδητοποιεί ότι απεχθάνεται τη δεκαετία του και θεωρεί τον εαυτό το δέκα χρόνια μπροστά
Καταλαμβαίνει σιγά σιγά ο πρώτος ότι με το τίποτα να έρθει στην παρούσα δεκαετία που έχει δύο μέσα
Ο αντιδραστικός έφηβος χάνει τις τάξεις, προτιμά να κάνει μ' ένα σπρέι γκράφιτι στους τοίχους, απόκρυφα σύμβολα τα οποία ονόμαζε : "Οι ενεργειακές πύλες του καθρέυτη που ρουφά τα συναισθήματα" πολύ μεγάλο για να κάνει καριέρα, σκέφτεται ο συγγραφέας... Το σβύνει, βάζει μελάνι μέσα στο στυλό του
και
πάμε
Σήμερα γιατί δεν πήγες σχολή;
Πήγα!
Και έκανες όλη μέρα τέχνη;
Ναι αφού το πήρα ενισχυμένο
Και γιατί καθώς περνούσα από την πλατία είδα τη νέα πύλη;
Μα πώς αναγνωρίζεις (γαμώτο) τα σχέδια μου με τη μία....
Ναι αγόρι μου, γιατί όταν εγώ σε γεννούσα
(Και οι δύο μαζί) συνδέθηκες ψυχικά μαζί μου και απόκτησες την έκτη αίσθηση
Η μαμμά είναι fun του psychic tv. Χεχεχεχε(Το παιδιά....λολ)
Και έτσι σιγά-σιγά διαγράφηκε η πρώτη σκηνή της παράστασης, χωρίς κανένας από τους ήρωες μας να το καταλάβει
ο αφηγητής ο μένταλιστ
Η γυναίκα που οδηγά
Ο συγγραφέας ο γαρύφαλλος
Ο Τζέικ (ο ατίθασος ) Έφηβος ο Έκτος