Tuesday, August 05, 2008

πιο λεπτες ισορροπίες

Την είδα ξανά σήμερα
την μάνα του γάτη
δεν ήτανε βαθυά λυπημένη, όπως άλλες φορές που την έβλεπα
σήμερα ήτανε αδύνατη
τρέχει απρόσεκτα στη μέση του δρόμου
και κορνάρουν τ' αμάξια να φύγει απ' τη μέση
αλλά φαίνεται είναι αδιάφορη, αν θέλει να ζει ή να πεθάνει
της πήρα λίγο γάλα στο parking, και έφυγα να μην αισθάνεται
άβολα με την παρουσία μου
Το μεσημέρι όταν έβγαινα, δεν είχε αγγίξει επάνω
άστε με
δεν θέλω να φάω
ευτελής απόλαυση καταραμένη νά σαι
έφυγε το σπλάχνο μου
έφυγε ο γάτης μου
έσβυσε άδικα
κάτω απ' το σιδερένιο τέρας
Αλίμονο, νιώθω ένα τεράστιο κενό
Είμαι το κενό
Τίποτα δεν είμαι
τίποτα
Αναμένω καρτερικά το δικό μου τέλος
και συνεχώς αργεί
Αναμένω να ξαναδώ το σπλάχνο μου
και βλέπω μόνο το κενό
ζω μόνη σε ένα
ερμητικά κλειστό αδιέξοδο
δεν ησυχάζει η ψυχή μου
δεν ησυχάζει
αααααααααααααααααααααααααααααααααχ