placebo και πλυση εγκεφαλου

κάνω πλύση εγκεφάλου αυτή τη στιγμή
φτυάχνω ενεργειακά χάπια και η συστατική ουσία που βάζω μέσα είναι ευτυχία
προσπαθώ
μα τον Θεό! προσπαθώ πάρα πολύ να ζήσω την ευτυχία που μου αναλογεί, αλλά κάνω και αυτή την κουβεντοθεραπεία με τον εαυτό μου:
τι μου λείπει (τίποτα)
ξέρω να διαβάζω (ξέρω)
ξέρω να γράφω (ξέρω..σχετικά)
ξέρω να γελώ (ξέρω!)
ξέρω να κλαίω (αμέ!)
Και ύστερα αρχίζουν οι παρενέργειες των αυτοδημιούργειτων χαππιών μου, είναι (δεν είναι;) λογικό γιατί κάθε χάππυ έχει παρενέργειες..
Διαβάζω αλλά δεν καταλαμβαίνω
Δεν γράφω καλά
Δεν θέλω να γελάσω
Ούτε να κλάψω
Είμαι δυστυχισμένος, η θεραπεία μου απέτειχε!
Ψάχνω το απ' αλλού φερμένο και ίσως να είναι μια μικρή διαταραχή, μια δεισλειτουργία του μετωπιαίου μου λοβού που μου λέει ότι είμαι ξεχωριστός!
Μετά αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι είμαι μια απλή μαριονέτα, κι' ότι ο Θεός έριξε ζάρι!
Κι' ότι είμαι έρμαιο των επιλογών μου, και κάθε μέρα παίρνω λάθος επιλογές! Μετά ζω την μεγαλοπρέπια των λαθών και των παθών μου
Και ύστερα συμβαίνει κάτι πιο τραγικό! Ασθένειες, για να συνειδητοποιήσω ότι είμαι πολύ μικρός! Πολύ θνητος! Πολύ εύθραυστος.. για να είμαι εγώ ο Θεός μου
Θέλω ένα Θεό πιο δυνατό
Αλλά και λίγο σχέση on and off stand by και bysexual γιατί, κάποτε τον θέλω γυναίκα και κάποτε άντρα. Κάποτε κατανοητικό και κάποτε τιμωρό!
Μα.. κάτσε ένα λεπτό! Αν πρόκειται πάλι για τα Θεία μιλώ (sencored) για εγκεφαλική διαταραχή η σχέση μου με τον Θεό; ΤαΪζω μια ιδέα και κάθε μέρα μεγαλώνει μεγαλώνει και μια μέρα θα γυρίσει μπούμερακ να με φάει;;;
Τέλοσπάντον.
Μπορεί τελικά να πάρω όλη αυτή την αναζήτηση και να την ρίξω στον κάλαθο των αχρήστων του υποσυνειδήτου μου! Θα δω τα πιο ωραία όνειρα αυτή τη βραδυά που θα το κάνω.
Θα δω την Γέννηση του κόσμου, την Δημιουργία, τον Θάνατο, θα δω την ευτυχία, την δυστυχία και τα μικρά μου χαπάκια, που μπορεί να είναι και πουά με μωβ βούλες..
Ύστερα θα ξυπνήσω και θα γελάσω που ένας ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να παίξει τόσα παιχνίδια
ελπίζω όμως να γίνεται recovery το λογισμικό μου...
Πραγματικά το ελπίζω αυτό!
Νομίζω περί τούτου υπάρχει και ο χρόνος γιατρός, που όσο παιρνά μας βάζει αυτά τα γυαλάκια σαρκασμού, για όλα που ζήσαμε στο παρελθόν και νομίσαμε ότι ήταν πολύ τραγικά. Μας τα βάζει και μεις γελάμε
χαχαχαχαχα
χαχαχαχαχα
χαχαχαχαχα