νομίζω δεν ''ξυπνώ'' με περισσότερα παραμύθια
το τέλος φτάνει και μέσα μου και έξω μου
ασφυκτιώ ακόμη μια φορά, το μυαλό μου η καρδιά μου όλα πάνε να σπάσουν από αγωνία
είναι ψυχοφθόρο γιατί τα ψυχοτροπικά χάλασαν από καιρό κι' αναγκαστήκαμε να πίνουμε αλκοολούχες λεμονάδες, με μια φετίτσα λεμόνι, πιο πολύ στην καρδιά
γράφουμε με πικρία τόση γιατί μας τέλειωσαν τα δευτερόλεπτα έτσι που λυπημένα φεύγει ο χρόνος μας γερνά με έτη φωτός πιο πολύ στην ... σκέψη!

αν συνεχίσουμε έτσι θα πεθάνουμε σε μια ώρα
θαμένοι μέσα σε πουά μωβ υφάσματα να κοιτάμε το κενό και να χαιρόμαστε
που έτσι με λεμαργία ζήσαμε στην χώρα των κατατονικών θερμοκηπίων που μεγαλώνουν τα νεαρά σημερινά βλαστάρια, που μας βάζουν να ακούμε όλοι τρανς και να χτυπιώμαστε στους ρυθμούς της... θεάς
ουφ
αναστατώθηκα
φτάνει
ΔΕΝ ΜΑΣΩ ΑΛΛΟ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ! θελω να ζήσω
θέλω να
ζήσω

επιτέλους ήρθε
με μια ψύχρα ένα μελτέμι γλυκό παγωμένο από τάφο βγαλμένο
με πάτησε εκεί που πονούσα..στον εγωισμό! και με μείωσα και με μειώνω ακόμα με πόνους
πιο πολύ στην ψυχή

ήρθε και όλα μώβισαν σαν μέρα πένθους και θανατικού μεγάλου
γιατί οι καμπάνες μέσα μου κτύπησαν..το εγώ μου πέθανε
έκαψα λιβάνια να πάρω τη ρεβανς αλλά εις μάτην

από τώρα και στο εξής δεν υπάρχω
η ιδέα μου με συντηρεί και..
δυο υπέροχη νάρκισσοι στο παραπέτασμα του σκοτεινού μου τάφου

dfdesfdsfdfedfdfdfdfdfdfdfdfdfdfdsfdfdfdfdsa\fsd;lkjfh\l;kdlakjsdfhlksa\df
adsfkl;jhalk\jdvhlkj\hvdlkjvh\a.dkjvh.k\ajdvh.k\jdvhlkdh.\kjdvh.kjh
dsflkja\.dfh.adjkf.lkjasd;laksdfhljhiwanna die in my dreamsaflkd;slfkjdsa;lkfja;lkjsdf;lkjasd;lfkja;sdlkfja;sldkjf;asldkjf;laskdjf;lk
adsl;fkja;sldkjf;alksjdf;lakjsd;lfkja;ldkfja;sdlkjf
asdf;lkja;sdlkfja;lskdjf;alskdjf;alskdjfa;lsdkjf;lkasdjf;alsdkjfa;lksdjfasdf
adfasdfasdfapeacefulplacetogo
a;lksdjf;alksdjf;alksdjf;laksjdf;lakjdsf;lkasjdf;lasdkjf
faraway;aslkdfj;alkdsjf;lakdsjf;laksdjf
innowherea;lskdfja;lskdjf;aklsdjf;alksjdf;alksdjf;alkdsjfa;lkdjf
fulloflovefullofhopefja;sdlfkja;lsdkjf;alkdsjfa;ldksjf;alkdjf

Μ’ έπαιρνε η Αλίκη τηλέφωνο να πηγαίναμε μαζί σ’ ένα κλαμπ.

Και τι κλαμπ της λέω εγώ;

Μου απάντησε προκλητικά ότι είναι έκπληξη και ότι γιορτάζει τα γενέθλια του το κλαμπ γι’ αυτό να μην την ρωτήσω άλλες πληροφορίες.

Μα τι να σας πω συνήθως δεν την εμπιστεύομαι γιατί ονειροπολεί αντί να είναι στην πραγματικότητα αλλά αυτή τη φορά είπα: ‘Δεν πάει στα κομμάτια;’

Χώρος σκοτεινός (γεμάτος μικρόβια) αποπνικτικά, γεμάτο καπνίλλα και ‘ανδρίλα’…Εκ πρώτης όψεως όλοι φαίνονταν ‘άνδρες’ μέχρι να τους δεις να ‘κτυπιούνται’ και να ‘φωνάζουν’ εξαρτημένοι με την ηδονή της νύχτας.

Να βγάζουν χωρίς δισταγμούς τα ρούχα και να ξεχύνονται σε ομαδική ευχαρίστηση (σαλιωμένα φιλιά αλά τρίο) και με λοστούς και σφαίρες να σημαδεύουν τα κρανία τους.

Όχι δεν ανάπνεα κανονικά, σκεφτόμουν ότι αν έπεφτε κανείς πάνω μου, (έτσι εύθραυστο που είμαι) θα με έλιωναν και θα γινόμουν θρύψαλα.

Αυτά με τα του κλαμπ…

Για όσους ενδιαφέρονται…

MEGAWOOF